تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مهار nnos بر میزان پروتئین اگرین در عضله اسکلتی موش های صحرایی مسن

هدف:ساختار و عملکرد پیوندگاه عصب ـ عضله طی سالمندی تغییرات عمده ای از جمله کاهش فعالیت نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nnos) می یابد که در نهایت سبب تضعیف عملکرد جسمانی و بروز سارکوپنیا می گردد.هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی همراه با مهار nnos بر میزان پروتئین اگرین بود. روش شناسی پژوهش: تولید نیتریک اکساید (no) بوسیله دو دوز mg-1.kg-1.day -125 و 100ng نیترو- l– آرژنین متیل استر ( l-name ) (مهار کننده nnos)، مهار شد. چهل و هشت سر موش نر نژاد ویستار مسن (20ماهه) به صورت تصادفی به شش گروه کنترل، lname25,100، گروه های تمرین همراه با lname (training+lname25,100) و گروه تمرین استقامتی (training) تقسیم شدند. سه روز قبل از اجرای پروتکل مصرف lname شروع و تا زمان تشریح حیوانات این کار ادامه داشت. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، پس از بی هوش کردن حیوانات، عضله نعلی و عضله بازکننده دراز انگشتان (edl) برداشته شد. یافته ها: بررسی وسترن بلاتینگ نشان داد که میزان پروتئین اگرین عضله نعلی و edl نیز در گروه های training+lname25, 100 و گروه تمرین استقامتی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0p<)و مصرف lname با دوز 100 سبب کاهش اگرین شد(05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر کاهش فعالیت nnosسبب کاهش میزان پروتئین اگرین شده و تمرین استقامتی نه تنها سبب افزایش میزان اگرین می شود، بلکه می تواند محرکی برای افزایش میزان این پروتئین طی دوران سالمندی باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که تمرین استقامتی می تواند سبب افزایش میزان اگرین حتی در موش هایی که lname دریافت می کردند شود. به طور کلی، تمرین استقامتی می تواند روش مناسبی برای کاهش سارکوپنیا در افراد سالمند باشد.